Ogórecznik lekarski - poczuj w sobie moc

Ogórecznik lekarski to urocze zioło, swoją nazwę zawdzięcza ogórkowemu aromatowi liści i kwiatów, którą roztacza wokół siebie. Zwykle jest uprawiany na surowiec leczniczy, ale jego zdziczałe formy można spotkać na poboczach i polach. Czasami jest także wysiewany w ogrodach, bo ma wyjątkowo ładne niebiesko-fioletowe kwiaty, zielono srebrzysty liście i łodygi, które pokryte drobnymi włoskami są miękkie w dotyku niczym welur. Roślinę można wykorzystywać wszechstronnie: leczniczo, kosmetycznie, a także jako dodatek do dań.

Ogórecznik lekarski pochodzi z krajów śródziemnomorskich. Znany był już w starożytności. W cesarstwie rzymskim jego kwiaty i liście dodawano żołnierzom przed bitwą do wina, co miało pobudzać ich waleczność. Współczesne badania potwierdzają skuteczność takiej zapobiegliwości, ponieważ zioło stymuluje gruczoły dokrewne do wydzielania adrenaliny, czyli tzw. hormonu walki. Oprócz tego ogórecznik bogaty jest w witaminę C, dobrze przyswajalną dla organizmu krzemionkę, potas, magnez, śluzy, kwas cytrynowy i inne cenne substancje, przez co dodawał żołnierzom ogólnej witalności. Z legionami rzymskimi ogórecznik zawędrował do Europy Północnej i znany był już w średniowieczu, gdzie także symbolizował męstwo.

Po co zbierać ogórecznik?

Ogórecznik zbierać warto, ponieważ ma wszechstronne zastosowanie. Nie jest dość rozpowszechnionym i powszechnie stosowanym ziołem, a szkoda, bo może być pomocny w leczeniu wielu schorzeń, a ozdobi nasze potrawy i ułatwi pielęgnację cery suchej lub dojrzałej. Warto późnym latem (kwitnie od sierpnia do września) wybrać się na zagony, pola i poszukać tej rośliny lub zdecydować się na wysiane jej w ogródku. Wierzcie mi korzyści gwarantowane! Ogórecznik działa lekko moczopędne, przeciwzapalne, uspokajająco i bakteriobójczo. Można go stosować wewnętrznie w postaci naparów w przewlekłym zapaleniu nerek, chorobie reumatycznej i jako środek łagodnie uspokajający. Natomiast płukanka z naparu sprawdzi się podczas leczenia zapaleń i uszkodzeń błon śluzowych jamy ustnej i układu oddechowego. Zewnętrznie stosuje się odwary z ogórecznika, czyli ziele zalewamy zimną wodą, doprowadzamy do wrzenia, a później podtrzymujemy na wolnym ogniu przez 5-7 minut. Tak sporządzony odwar można jako kompres stosować przy oparzeniach skóry, czyrakach, odmrożeniach, wybroczynach, trądziku młodzieńczym, problemach skóry i trudno gojących się ranach. Jeśli chcemy sporządzić napar lub odwar potrzebne nam będzie ziele ogórecznika lekarskiego, które należy zbierać poprzez ścinanie całych kwitnących pędów i suszyć na słońcu lub w suszarni. Z kolei pod inną formą z nasion ogórecznika wytwarzany jest wyjątkowo cenny olej.

Olej z ogórecznika – źródło kwasów omega-6

Olej z ogórecznika to kolejna z możliwości zastosowania tego zioła. Pozyskiwany jest na zimno z pestek. Ma barwę żółtawą lub od ciemno zielonej do brązowej. W medycynie tradycyjnej znany był od dawna. Stosowany miejscowo przynosił ukojenie w stanach bólowych oraz stosowany wewnętrznie pomagał przy opisywanych wcześniej dolegliwościach. Obecnie możemy także dostać olej z ogórecznika w kapsułkach, choć te są dość drogie, za 100 sztuk zapłacimy 60-80 złotych, a dla porównania za 100 ml oleju z certyfikatem ekologicznym ok. 28-30 zł. Oleju nie należy używać w kuchni do smażenia, jest nieodporny na temperaturę, sprawdzi się za to do sałatek.

Zawiera: ​

• kwas gammalinolenowy (GLA),

• flawonoidy (kwercetynę, izoramnetynę, kemferol)

• garbniki,

• śluz,

• kwasy organiczne (askorbinowy, jabłkowy, cytrynowy),

• sole mineralne,

• saponiny ​

Pierwszy z wymienionych składników, czyli kwas gamma-linolenowy (GLA) pochodzi z ekstraktów nasion ogórecznika, ale zawarty jest również w innych roślinach (np. w nasionach wiesiołka, konopi siewnych, w ogóreczniku lekarskim, spirulinie oraz w czarnej porzeczce), które są mało są popularne w codziennej diecie. Warto przy tym zaznaczyć, że GLA to niezbędny kwas tłuszczowy typu omega-6, którego organizm nie potrafi sam wytworzyć. Niedobór kwasów omega-6 przyczynia się do rozwoju chorób układu krążenia, w tym miażdżycy oraz arytmii serca. Dlatego też osobom z podwyższonym ryzykiem tych chorób zaleca się suplementację diety olejem z ogórecznika. Oprócz tego zaleca się stosowanie go przy problemach z koncentracją oraz przy dużym wysiłku umysłowym. Olej ogórecznikowy pomalutku zyskuje zwolenników, sięgają po niego ludzie nie tylko w celach zdrowotnych, lecz także kosmetycznych. Kwas wpływa na nawilżenie i elastyczność skóry, zapobiega tworzeniu się zmarszczek i pomaga tworzyć naturalną barierę przeciw szkodliwemu działaniu czynników zewnętrznych, przyśpiesza gojenie drobnych ran. Odpowiednia dawka oleju z ogórecznika zależy od rodzaju problemów medycznych zatem najlepiej skonsultować to z lekarzem lub fitoterapeutą. Z ciekawostek warto wspomnieć, że olej z ogórecznika znajduje również zastosowanie w diecie psów i kotów. Dodawany do karmy poprawia kondycję skóry łagodzi stany zapalne, a także widocznie poprawia wygląd i jakość sierści. Jeśli zainteresował Was temat dopytajcie swoich lekarzy weterynarii o dodawanie go do diety czworonogów. ​ Ogórecznik lekarski w kosmetyce Kwasy tłuszczowe zawarte w ogóreczniku wpływają odżywczo i nawilżająco na naszą skórę, dlatego śmiało możemy go używać do codziennej pielęgnacji, zwłaszcza jeśli mamy bardzo sucha skórę, skłonną do pęknięć, wrażliwą, łuszczącą się lub dojrzałą. Olej dobrze oczyszcza skórę i zamyka pory. Regeneruję ją, poprawia elastyczność, łagodzi stany zapalne: swędzenie, wypryski, a także niektóre rodzaje łuszczycy. Można go dodawać do domowej roboty kremów jako substancję aktywną.

Ogórecznik lekarski w kosmetyce

Kwasy tłuszczowe zawarte w ogóreczniku wpływają odżywczo i nawilżająco na naszą skórę, dlatego śmiało możemy go używać do codziennej pielęgnacji, zwłaszcza jeśli mamy bardzo sucha skórę, skłonną do pęknięć, wrażliwą, łuszczącą się lub dojrzałą. Olej dobrze oczyszcza skórę i zamyka pory. Regeneruję ją, poprawia elastyczność, łagodzi stany zapalne: swędzenie, wypryski, a także niektóre rodzaje łuszczycy. Można go dodawać do domowej roboty kremów jako substancję aktywną.

Puszczamy kulinarną wodzę fantazji

Ogórecznik z powodzeniem można wykorzystać w sztuce kulinarnej, ba nawet trzeba! Te niebieskie jadalne kwiaty przyozdobią nasze dania i desery, nadadzą im oryginalnego wyglądu i aromatu. Oprócz tego możemy wykorzystać młode, jeszcze nie owłosione liście. Jeśli je drobno posiekamy, sprawdzą się jako przyprawa do sałatek, sosów, zup – smakiem i zapachem przypominają bowiem ogórki. W ogóle można przyjąć, że ogórecznik ze względu na swój aromat można wykorzystywać w podobnych daniach jak ogórek, a więc także do twarożków, jogurtu, serów. Suszone zioło jest doskonałe do zapiekanek warzywnych i ryżowych. Bardzo dobrze współgra z duszonymi warzywami takimi jak: cukinia, bakłażan i dynia. Na obrazku obok widzicie jak fantastycznie współgra z zapiekaną cukinią. Można go także dodać do domowych octów na bazie ziół, win i nalewek. Z powodzeniem przyozdobi każdy deser: ciasto, kremy, desery lodowe. Kapitalnym pomysłem jest także zamrożenie kostek lodu z kwiatem w środku. Efektownie ozdobimy każdy letni napój. Sami widzicie, że nawet w kuchni można z nim poszaleć :)

#ogóreczniklekarski #olejzogórecznika #cholesterol #kuchnia #GLA